

رویدادی در زندگی فرد که طبق این مشخصات تعریف می شود:
_شدت داشتن،
_ ناتوانی فرد در ارایه پاسخی مناسب و کافی
_ آشوب و دگرگونی و تاثیرات دیرپایی که در سازمان روانی فرد ایجاد می کند
_ هجوم برانگیختگی هایی که نسبت به آستانه تحمل فرد سنگین است و حل و فصل روانی آن ها بیش از اندازه یا اصطلاحا کمر شکن محسوب می شود.
اصطلاح «تروما» از واژه ای یونانی برگرفته شده و به معنای زخم و همچنین شکافتن و سوراخ کردن است.(البته نه الزاما سوراخ یا شکافی فیزیکی)
اصطلاح «تروما» مدت هاست که در علوم پزشکی به کار می رود و به طور کلی این واژه به معنای هرگونه آسیبی که طی آن پوست در نتیجه یک تهاجم بیرونی شکافته می شود و تاثیرات کلی که این آسیب بر ارگانیسم وارد می سازد گفته می شود. علم روانکاوی با وام گرفتن این اصطلاح سه ایده موجود در آن را مطرح می کند:
۱_ ایده یک شوک تهاجمی
۲_ ایده یک زخم
۳_ ایده تاثیرات حاصل بر کل دستگاه روانی
وقتی تروما را به مثابه یک «رخنه» و «نفوذ» در دستگاه روانی در نظر می گیریم ، این ایده مطرح میشود که جریان مفرط برانگیختکی و شدت آن یک تکلیف اورژانسی و ضروری برای دستگاه روان ایجاد می کند و آن را ملزم میکند که برانگیختگی حاصله را مهار کرده و امکان تخلیه آن را فراهم سازد و اینجاست که افراد به واکنش های احساسی و ساز و کارهای مختلفی متوسل می شوند.
طبق گفته انجمن روانشناسی آمریکا(APA) تروما یک پاسخ احساسی نسبت به یک رویداد وحشتناک ایجاد می کند. رویدادهایی نظیر تصادف، تجاوز (جنسی، جسمی، روانی) ، حوادث و بلایای طبیعی، بیماری های صعب العلاج، از دست دادن ناگهانی فردی عزیز، مورد حمله قرار گرفتن، ربوده شدن، اقدامات تروریستی، جنگ و هر نوع اتفاق بسیار ناگوار.
افراد نسبت به رویدادهای تروماتیک واکنش های متفاوتی نشان می دهند، یک رویداد یکسان می تواند برای افراد مختلف واکنش های هیجانی متفاوتی ایجاد کند و عوامل مختلفی مانند ژنتیک، ویژگی های شخصیتی، میزان برخورداری فرد از حمایت اجتماعی و همچنین شرایط روانی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و مذهبی نیز در توان مقابله فرد تروما دیده نقش دارند.
اختلالات ناشی از تروما معمولا شامل، اضطراب، افسرگی، استرس پس از سانحه، وسواس و تجربه مکرر احساساتی مثل خشم، ترس، شرم، احساس گناه و یا تجربیات ناخوشایندی مانند تحریک پذیری زیاد، بی حسی، نا امیدی، گیجی و عدم تمرکز و همچنین اختلالات جسمانی مانند سردرد، خستگی، اختلالات گوارشی، مشکلات خواب، سو مصرف مواد و … می باشند که بسته به شدت و ضعفشان و توان تاب آوری افراد نیاز به مداخلات روانپزشکی و روانشناسی دارند. گاهی شدت عوارض به حدی بالاست که زندگی روزمره فرد تحت تاثیر قرار میگیرد و فرد تحت تاثیر قرار میگیرد و فرد به تنهایی قادر به مدیریت مشکلات ناشی از تروما نمی باشد.
نگارنده نوشتار : دکتر پرستو نصری
در صورت تمایل به تعیین وقت مشاوره با دکتر نصری اینجا را کلیک کنید.